BBK3408 Cerita Tentang Diri

Nama saya Norhairunisa Ahmad. Saya berasal dari Kampung Mang yang terletak di bahagian Kota Samarahan. Daerah atau dikenali sebagai bahagian Kota Samarahan merupakan sebuah daerah yang ada di negeri yang terkenal dengan buaya-buaya yang mengganas iaitu negeri Sarawak Bumi Kenyalang. Saya dilahirkan pada 4 Disember 1992 di Hospital Daerah Serian, Sarawak. Menurut ibu, nama saya telah diberi oleh ibu saudara saya yang ketika saya lahir  beriya-iya mahukan saya dinamakan sebagai Hairunisa. Dalam bahasa Arab, perkataan nisa’ yang terkandung dalam nama saya itu membawa maksud wanita.

Foto teratak tempat kelahiran penulis di Kampung Mang

Pendidikan awal saya bermula di Sekolah Kebangsaan Mang, Kota Samarahan. Sebagai seorang kanak-kanak kampung, sejak kecil hidup saya dipenuhi dengan keceriaan suasana kampung. Keseronokan mandi sungai, keasyikan bermain di batas-batas padi sambil menikmati angin sepoi-sepoi bahasa semasa musim menuai, kegirangan bermain permainan tradisional seperti permainan guli, galah panjang, ting-ting, selipar empat dan pelbagai jenis permainan yang lain bersama kawan-kawan sekampung merupakan kenangan indah saya sewaktu zaman kanak-kanak. Kenangan tersebut kekal dalam ingatan saya sehingga ke hari ini. Segala-galanya cukup indah dalam kehidupan seorang kanak-kanak kampung seperti saya. 

Lantaran pendapatan  bulanan ayah yang kecil,  saya dan kakak abang saya sejak kanak-kanak lagi sudah terbiasa  bangun awal pagi pada cuti hujung minggu mahupun sewaktu cuti sekolah untuk membantu ibu ayah saya mengerjakan tanaman padi huma. Dengan menanam padi sendiri, ayah tidak perlu risau untuk membeli beras di kedai. Masih jelas teringat dalam memori saya kesejukan mandi di awal pagi dan suasana sejuk, berembun dan berkabus sewaktu saya, kedua ibu ayah  dan kakak abang meredahi kedinginan padi berjalan kaki menuju ke tanah kebun milik ayah untuk menanam padi apabila menjelang musimnya. Semasa menanam padi, abang saya akan turut mengail ikan di anak sungai yang berdekatan dengan tempat kami menanam padi. Ada kalanya abang berjaya memperoleh ikan dan ada kalanya dia memperoleh udang-udang sungai. Walaupun tiada telefon pintar mahupun gajet-gajet seperti ipad, pada saya dunia kanak-kanak yang saya pernah lalui suatu ketika dahulu adalah seribu kali lebih indah daripada dunia kanak-kanak pada zaman moden hari ini. 

                                       Padi yang masak menguning milik keluarga kami

Seterusnya, di peringkat menengah sehingga ke Tingkatan Enam, saya telah menyambung persekolahan di Sekolah Menengah Kebangsaan Muara Tuang yang juga terletak di Kota Samarahan. Sejak di bangku sekolah, saya memiliki minat yang sangat mendalam terhadap mata pelajaran sejarah. Saya sering dipuji oleh guru sejarah kerana sering mendapat markah yang baik dalam subjek tersebut. Walau bagaimanapun, saya tidak pernah mengabaikan perhatian terhadap mata pelajaran yang lain. Pada September 2012, tarikh tersebut menjadi tarikh yang cukup bermakna dalam diri saya kerana saya telah berjaya melanjutkan pelajaran dalam bidang Kesusasteraan Melayu di salah sebuah universiti penyelidikan Malaysia iaitu Universiti Putra Malaysia (UPM). Walaupun tidak dapat menyambung pelajaran dalam bidang Sejarah, namun saya tetap bersyukur kerana bidang Kesusasteraan Melayu telah membuka ruang kepada saya untuk lebih mendalami serta menyelami sejarah dan kebudayaan bangsa Melayu. Saya amat berharap dan sering berdoa kepada Allah S.W.T agar saya akan berjaya dalam bidang yang saya ceburi itu. Apabila sudah berjaya kelak, saya ingin membalas jasa dan kasih sayang kedua ibu ayah serta adik-beradik saya kerana saya sangat menyanyangi mereka. Insya-Allah. Amin. 

Penulis (tengah, berbaju merah jambu) semasa lawatan sambil belajar anjuran UPM di Masjid Ubudiyah, Kuala Kangsar, Perak.